Obudziło nas piękne słonko i szum morza. Ojej… jak uroczo! Bosko, tak obudzić się i słuchać szumu fal!!! Dziewczyny jeszcze spały, gdy ja zdecydowałam się na spacer wzdłuż plaży oraz odwiedziny tego uroczego miasteczka – Portopalo. „Potrzebuję kawy, croissante i weterynarza dla nowego zwierzątka…” – pomyślałam i wyruszyłam w nowy teren. Uwielbiam chodzić wzdłuż morza, chłonąć morskie powietrze i dać się porwać falom moich myśli. Jak tutaj pięknie! Widać od razu, że wiosna zawitała! 🙂
Po jakiś czasie, z plaży skręciłam w drogę prowadzącą do miasteczka. Tak samo jak w Montedoro, spotkałam się z bacznymi spojrzeniami mieszkańców. Nawet nie udawali, że mnie obserwują. Niesamowite… jak w takim miasteczku czas zwalnia tak bardzo, że prawie się zatrzymuje, że ktoś zupełnie obcy jest już pewnego rodzaju „rozrywką”.
Przyglądając się mijanym sklepom i barom, zastanawiałam się gdzie mogę znaleźć weterynarza. W końcu postanowiłam zapytać jednego z „bacznych obserwatorów”. „Właśnie Pani minęła jego dom. To ten żółty, dwa domy wcześniej…” – usłyszałam i nie wierzyłam własnym uszom, że właśnie teraz zdecydowałam się zapytać (a muszę wam powiedzieć, że przeszłam już prawie całe miasteczko!)
Zadzwoniłam. Otworzyła mi starsza Włoszka, mówiąc że jej syn jest w pracy w pobliskim Pachino (miasto położone 8 km od Portopalo) i abym przyszła z psami po południu, około 14.30, ponieważ wtedy będzie w domu. Świetnie! Wizyta zamówiona, wracałam zadowolona. Teraz, kawa i rogalik – zasłużone śniadanie. Następnie inna część miasteczka do zwiedzania. Wracałam plażą do moich współtowarzyszek podróży, przyszłam od drugiej strony do naszego miejsca zamieszkania.
Przywitałam ich dobrymi wiadomościami i… wyciągnęłam swój śpiwór na trawkę. Usnęłam w ciągu 2 min. Kiedy się obudziłam było dawno popołudniu, słońce było wysoko i czas naglił, aby się powoli zebrać do weterynarza. Oooo…wyciągnęłam…
Poszłyśmy we trzy i oczywiście dwa psy. Pan weterynarz je obejrzał, po czym zaprosił nas do swojej kliniki w Pachino, aby wykonać wszystkie niezbędne zabiegi. Pojechałyśmy.
Pachino okazało się uroczym miasteczkiem, natomiast pan weterynarz znającym się na swojej pracy lekarzem. Wszyscy byli zadowoleni, dopóki nie zaburczało nam w brzuchach i nie zaczęłyśmy szukać miejsca, w którym można kupić coś do jedzenia dla wegan i wegetarian. Jeden z mieszkańców Pachino powiedział nam, że takie miejsce jest w oddalonym o 3 km Marzameni. Pojechałyśmy – czemu nie?
Hmm.. Pan tylko zapomniał powiedzieć nam o tym, że we wtorki ta restauracja jest zamknięta… Zaczęłyśmy w takim razie szukać czegoś innego. W końcu trafiłyśmy na bardzo urocze miejsce niedaleko morza, w którym znalazło się dla każdego coś dobrego!!
W międzyczasie Pati dodzwoniła się do jednego z przyjaciół Luki – Valerio. Okazało się, że Valerio jest właścicielem kempingu – Camping da Vinci, położonego blisko morza i rezerwatu naturalnego – Riserva Naturale Orientata Oasi fauristica di Vendicari. Zatem bardzo szybko podjęłyśmy decyzję o pojechaniu właśnie tam.
Była 24.00 kiedy dojechałyśmy na miejsce.
