„Koronawirus”, to słowo, które powtarzane jest najczęściej, ostatnio, nie tylko w mediach i prasie włoskiej, ale także przez samych Włochów. Zapytacie, jak to jest mieszkać w strefie, która z dniem dzisiejszym, została ogłoszona ochronną poddając się kwarantannie?
„Dziwnie”, odpowiedziałabym jeszcze rankiem, kiedy usłyszałam, że do naszego najbliższego i lubianego supermarketu wchodzi się „jeden na jednego” – jedna osoba z supermarketu wychodzi, i wówczas wchodzi następna. Liczba klientów na pracującego kasjera, w dosyć dużym supermarkecie, to „jeden na jeden”. Ważne, jest przy tym zachować dystans, przynajmniej jednego metra.
Nie wierzyłam, gdy powiedziano mi, że odwołano, mecze piłki nożnej, koncerty, seanse filmowe, spektakle w teatrach, zamknięto biblioteki, siłownie i baseny.
Jeszcze w niedzielę, absurdalnym, wydawało mi się, że sytuacja, w której odwołane zostaną wszystkie msze, śluby i chrzciny będzie miała miejsce; że wszystkie spotkania, manifestacje, wydarzenia zostaną skasowane, tak jakby wytarte gumką; wszystko lub prawie wszystko, wygląda tak, jakby zostało zawieszone, uśpione.
Jednak, tak właśnie jest. Jesteśmy w domach. Wychodzimy, wówczas, gdy jest to niezbędne. Oczywiście, osoby, które muszą pracować, wychodzą i jadą do pracy. To jest jedna z tych „niezbędnych” sytuacji.
Ważnym jest, w tym wszystkim, nie dać się ponieść emocjom, zachować zdrowy rozsądek.
Na pewno zasadnym będzie objąć opieką osoby starsze – naszych rodziców, dziadków i osoby z obniżoną odpornością – bo jak wynika z danych, te właśnie osoby są narażone najbardziej; unikać miejsc, zatłoczonych, na tyle ile, to możliwe; oraz przestrzegać zasad higieny osobistej.
Oooo, właśnie dowiedziałam się, że odwołali loty pomiędzy Warszawą a Catanią. I tak, co chwila coś nowego…
Jeśli macie jakieś pytania, dotyczące sytuacji we Włoszech, w szczególności na Sycylii, dawajcie znać.
