Granita siciliana
Cześć Kochani 🙂
W związku z tym, że lato w Polsce nie odpuszcza, postanowiłam, że dzisiaj, napiszę o sycylijskiej granicie (odmiana spolszczona ;)), czyli jednym ze słodkich przysmaków, zamawianym bardzo chętnie przez Sycylijczyków na śniadanie, w szczególności w okresie letnim.
W zależności od jej smaku, najczęściej porównywana jest do sorbetu lub rozpuszczonych lodów. Jednak nic bardziej mylnego! La granita jest bardziej ziarnista przy jednoczesnym zachowaniu kremowej konsystencji. No ale od początku!
Kochani, la granita przywędrowała na Sycylię podczas dominacji arabskiej. Mieszkający na Sycylii Arabowie aby ochłodzić się podczas upalnych dni, zwykli byli przygotowywać tzw. sherbet, czyli mrożony napój z dodatkiem różnorodnych soków owocowych lub wody różanej. „Mrożony napój” – w okresie, w którym to cuda techniki, takie jak lodówka, nie były jeszcze znane, te słowa brzmią nieco groteskowo, prawda? A więc zapytacie jak otrzymywano ten lodowaty napój?
I tutaj się zdziwicie, jak napiszę, że było zwyczajem, że podczas zimy zbierano śnieg ze stoków Etny, Gór Pelorytańskich, Iblei lub Nebrodi! Tak, ja też nie wierzyłam! Aż musiałam dopytać czy na pewno dobrze zrozumiałam! 🙂 Następnie śnieg przewożono do tzw. nivieri, czyli specjalnych miejsc wyżłobionych w kamieniu. W okresie letnim lód, który powstał przez ten czas, zabierano, i tarto aby otrzymać jak najmniejsze kawałki. Następnie zalewno go sokami. W XVI wieku ta forma przygotowania arabskiego sherbet została wyparta przez tzw. pozzetto.
Jednak aby opisać Wam ten sposób produkcji, na początek trzeba wspomnieć o ważnym fakcie jakim jest odkrycie eutektycznych (chłodniczych) właściwości soli morskiej, dzięki którym, zebrany śnieg utrzymywano zamrożony. Wspomniane zaś pozzetto był to pojemnik o cienkich ściankach wykonany z drewna, do którego, w pewnej odległości wstawiano cynkowe naczynie, mające rączkę. Dzięki rączce naczynie wprawiano w ruch. Przestrzeń pomiędzy tymi dwoma pojemnikami wypełniania była mieszanką zawierającą sól morską. Mechanizm działania był następujący: mieszanka chłodnicza mroziła zawartość cynkowego naczynia natomiast ruch rączką powodował, że nie tworzyły się duże kawałki lodu. W XX w. ten mechanizm został zastąpiony maszynkami do produkcji lodów.
Granita zaś jest niczym innym jak pół-mrożoną gęstą substancją przygotowaną z wody, cukru, soku owocowego lub innego składnika. Do popularnych na Sycylii należą: migdały, pistacje, kakao lub kawa. Podawana jest z brioscia siciliana, czyli słodką bułką podobną do naszej chałki, w wysokiej szklance lub w pucharku. Jedzona jest łyżeczką! 🙂
Jak zawitacie na Sycylię, w szczególności w okolice Messyny, obowiązkowo polecam Wam ten przysmak. Messyńskie granity to naprawdę przysłowiowe „niebo w gębie”.
Smacznego!
